در زمانه ای که از عشق های اصیل و ماندگار شاید تنها بتوان در افسانه های کهن نشان گرفت، سخن از عشقی عمیق شنیدن،‌ آن گونه که دفتر خاطرات روایت می کند، بر دلنشینی‌ آن خواهد افزود. بیشتر به این دلیل که دفتر خاطرات افسانه ای کهن نیست، بلکه حکایت تعلقی واقعی و ماندگار است که قدمت‌ آن عمر سه نسل دوام می آورد و در سال های پایانی قرن بیستم، همچنان تازه و شیرین و غبطه برانگیز جلوه می نماید.

دفتر خاطرات داستان جدال همیشگی جبر و اختیاری است که در طول تاریخ همواره ذهن انسان های حقیقت جو را به خود مشغول کرده است و گواهی بر فایق آمدن سرانجام عزم و اراده انسانی به هر مانعی که خود برامده از اختیار اوست. نیکولاس اسپارکس که با خمیر مایه‌ای غنی و پایدار)و به زعم برخی تکراری( اثری دگرگون آفریده، با تحلیلی هنرمندانه از این واقعیت عینی بار دیگر به یادمان می آورد که در آستانه پایان قرنی که بحق باید‌ آن را قرن معجزات اراده انسان نامید، سخن از" جبر" گفتن تا چه حد خام اندیشی و سطحی نگری است.