کتاب «دریا روندگان جزیره آبی‌تر» نوشته عباس معروفی( -۱۳۳۶)، نویسنده، نمایشنامه‌نویس، ناشر و روزنامه‌نگار معاصر است. معروفی با نوشتن رمان «سمفونی مردگان» تبدیل به یکی از مشهورترین نویسندگان ایرانی شده و تاکنون آثار مختلفی از او نیز منتشرشده است. این کتاب مجموعه داستان‌های کوتاه معروفی است که شامل چهار داستان کوتاه به نامه‌ای «عطریاس»، «آخرین نسل برتر»، «برش‌های کوچک» و «چند داستان دیگر» است. اکثر داستان‌های این مجموعه در فضای روزهای بعد از جنگ تحمیلی نوشته‌شده و تاثیرات جنگ را در شخصیت‌ها می‌توان جست‌وجو کرد. در بخشی از کتاب «دریا روندگان جزیره آبی‌تر» می‌خوانیم: «سرش منگ بود. شاید از خستگی باشد، یا صدای موتور ماشین که هی توی کله آدم می‌چرخد. چقدر شلوغ و سرد بود. چرخ ماشین‌ها روی نرمه برف آبکی صدای چسبناکی داشت، و آدم‌ها به شکل ارواح در روشنایی چراغ‌ها می‌لغزیدند. اگر یقه پالتو را بالا بدهند، کلاه شاپو سرشان بگذارند، دست در جیب با دهان باز و آن اضطرابی که در چهره همه‌شان موج می‌زند، می‌شوند شبیه همین تابلو بالای آینه؛ قشنگ است. آن تابلو گردبادش هم قشنگ است. زنی دارد در آن گردباد سرخ جیغ می‌کشد. آدم خیال می‌کند خودش است که دارد سبک می‌شود. محسن سلیقه‌اش محشر است. وقت بی‌کاری می‌رود خیابان منوچهری یا جلو دانشگاه بلکه یک نقاشی خوب پیدا کند و بیاید به این درودیوارها بکوبد، اما به جاش کتاب می‌گیرد. حیف که حوصله ندارد زیاد بخواند، گاه اگر ورقی بزند. خسته و مرده یک گوشه می‌نشیند و هی چای و سیگار. گفتم: «آزمایشگاه چای و توتون راه انداخته‌ی؟» با صدای خفه‌ای گفت: «چه کنم؟» گفتم: «پاشو بریم بیرون قدم بزنیم.» گفت: «حوصله ندارم».