هر کس نام صادق هدایت را می‌شنود بی‌درنگ به یاد اثر مشهور او «بوف کور» می‌افتد. نام‌هایی چون «سگ ولگرد»، «زنده به گور»، «سه قطره خون» و یا دیگر آثار او با نام نویسنده آن تداعی می‌شود. در ادبیات فارسی کمتر کسی را می‌شناسیم که با نام بردن عنوان کتابش نام نویسنده آن هم به ذهن خواننده تلاقی کند. و این از ویژگی سبک صادق هدایت است.

«بوف کور» به دیگر زبان‌ها هم ترجمه و نشر گردیده. در حالی‌که شهرت او تنها به خاطر این اثر گران‌بها نیست زیرا «داش آکل» هم از او همان نویسنده و در میان آثار هدایت کاری جالب و در خور بحث و گفتگوی بسیار می‌باشد. بدون آنکه میل داشته باشیم دیگر نویسندگان دوران اخیر را کوچک بشماریم اما باید اعتراف کنیم که صادق هدایت از چهره‌های ممتاز ادبیات قرن اخیر ایران است و تا کنون هیچ‌کس نتوانسته در ایران مانند صادق هدایت این چنین محبوبیت و اشتهار پیدا نماید.

با اینکه او اشراف‌زاده است لیکن جامعه خود را به خوبی می‌شناسد. این شناسایی و آگاهی، روح حساس و نقاد او را در زندگی آزار می‌دهد. او می‌داند که «در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد». یکی از زخم‌های عمیق و مزمن جامعه ایرانی هاله تقدس کاذب در پیرامون آخوندها در ایرانست .

به این سبب کتابی را که در دست دارید با اینکه نام آن بارها در میان فهرست آثار هدایت آمده، اما تا کنون منتشر نگردیده .برخی از دوستداران آثار هدایت قسمت‌هایی از این کتاب را بطور پراکنده منتشر کرده‌اند . ولی بیشمارند کسانی که از وجود این اثر بی‌خبرند و به همین سبب نگارنده این سطور بر آن است که تمامی این اثر خواندنی را که «در صحت و واقعیت معنای آن نمی‌توان تردید کرد» چاپ و در اختیار علاقمندان صادق هدایت قرار دهد.